Ξενέρωτοι μέχρι το κόκαλο!

Εγώ ξενερωτη? Και εσύ και εγω και όλοι μας! Γιατί τι πιο ξενέρωτο από το να πηγαίνεις σε beach party παραμονη 15Αυγουστου  με τον μπαμπά σου? Και να αναρωτιέσαι αν σου έριξαν τίποτα στον χυμό που παρηγγειλες? Ή ειμαι ρομαντική σε απελπιστικό σημείο ή θα γίνω σαν μια από τις καθηγήτριες μου, γεροντοκόρη που την ενοχλούν όλα! Ας ελπίσουμε ότι το τελευταίο ειναι αδύνατο. Και μιας που λέω για το beach party επιτρέψτε μου να δώσω ένα Shout out στον τύπο που ήρθε με τσάντα από φροντιστήριο! Αυτος ήταν πιο ξενερα και από εμένα! Επισης θέλω να σας πληροφορήσω ότι η καλύτερη στιγμη ειναι οταν φεύγεις από το party και όλα τα γυμνασμενα σώματα των 18χρονων σε ακουμπάνε έστω και ελαχιστα (τα αγόρια κυκλοφορούν σε τέτοια party χωρίς μπλούζες πράγμα που εμένα προσωπικά δεν με χάλασε καθόλου). Επισης θέλω να πω στον dj (όχι ότι θα το διαβάσει ποτέ αυτο για να ξέρει ότι ειναι για αυτόν αλλα τέλος πάντων) ότι η μουσική που επαιζε ήταν για τα μπάζα και ότι τα αλλα τα βλαμμενα χτυπιόταν σαν χταποδια επειδή την επομενη μερα  οι μισοί ειχαν πάει για πλύση στομάχου και οι αλλοι μισοί υπεφεραν από τρομερό hangover! Λαϊκιστή ήταν ολοι λιώμα. Ένα άλλο Shout out στο παλικάρι-κόλαση που χόρευε με την βερμούδα και το καπέλο του καουμπόι! Είχε κάτι γάμπες όλα τα λεφτά! Γενικά αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι ήμουν η μικρότερη στο party και ότι πήγα με τον μπαμπά μου οπότε ήμουν κάπως σφιγμένη στην αρχή, περασα καλα. Ίσως να μην ειμαι και τοσο ξενερωτη τελικα! 
Peace and Love,
yo.I'm El

Καλοκαίρι είναι...

Να κανείς μπάνιο με αντικουνουπικο για να μην σε τσιμπάνε τα κουνούπια. Να μην μπορείς να κοιμηθείς από την ζεστη και να εχεις ερωτευτεί το air condition. Να βαριέσαι να πάρεις να πόδια σου να πας στην θάλασσα. Το κεντρο της πόλης να 'βραζει' και εσυ να κανονιζεις ραντεβού για ψώνια ή για βόλτα με τους φίλους σου. Να ακους 'σχολείο' και να ανατριχιάζεις από φόβο γιατι καποτε θα πρέπει να ξαναπατησεις σε εκείνο το μέρος. Καλοκαίρι ειναι οι αλλοι μέσα σε μια μέρα να πηγαινουν στο Μιλάνο για ψώνια ή στο γήπεδο της Βαρκελώνης και εκεί να συναντάνε τον Άστον Κουτσερ ενώ εσυ σε τρεις μήνες το μόνο που κανείς ειναι να τρως, να κοιμασε, να είσαι στο internet και να βλέπεις τηλεόραση. Να κανείς δίαιτα 3 μήνες ελπίζοντας να αποκτήσεις το σώμα της Μπέκαμ και όλοι οι αλλοι γυρω σου να πλακώνουν τα πιτογυρα λες  και το κάνουν επίτηδες για να σου σπάσουν τα νευρα. Να κάθεσαι στο μπαλκόνι και να γράφεις άρθρα ακούγοντας μουσική και ελπίζοντας οτι κάποιος τα διαβάζει και δεν τα γράφεις τσάμπα. Να βλέπεις καθηγητή στον δρόμο και να αλλάζεις στενό και αν δεν προλάβεις να αλλάξεις στενό να σκέφτεσαι οτι πιο ξενέρωτο μπορείς να βρεις για να ακολουθησει η κλασσική ερώτηση 'Τι κανείς τωρα το καλοκαίρι?' και εσυ να πάρεις το πιο σοβαρό βλέμα που μπορείς και να πεις με αφοπλιστική ειλικρίνεια 'Τιποτα σπουδαίο. Διαβάζω βιβλία, κανω επανάληψη την ύλη όλης της περσινής χρόνιας, κανω εσκαφες για τυχόν κόκαλα δεινοσαύρων στην αυλη μου *χτυπάει το κινητό σου*  συγγνώμη λιγο η Νάσα ειναι.. Πήρα μια μέρα ρεπό και κατευθείαν τηλεφωνο! Δεν μπορούν χωρίς εμένα!'. Επισης καλοκαίρι ειναι οι μισοί σου φίλοι να μην μπορούν να βγουν έξω μαζί σου γιατι έχουν τρομερό πονολαιμο από τα παγωτά. Να θελεις να γυρίσεις ολον τον κόσμο και να κανείς τόσα πολλά δημιουργικά πράγματα, αλλα να βαριέσαι να πας μέχρι το ψυγείο για να πιεις νερο και να πεθαίνεις της δίψας. Να ανοίγεις το ψυγείο επειδή εχεις λιγούρα για κάτι γλυκο και το μόνο που να βρισκεις να ειναι ντομάτες...και να σκέφτεσαι 'Τελεια! Τώρα θα φάω παγωτό ντομάτα!' Να μαζεύεται όλο το σόϊ για γλέντια και αλλα τέτοια πράγματα και να σου λένε όλοι ποσο πολύ μεγάλωσες. Να φωνάζει η γιαγιά σου επειδή ασχολείσαι όλη την ώρα με το κινητό σου. Οποίο αγόρι ή κοριτσι σου αρέσει εμφανισιακά να ειναι τουρίστες από την Αγγλία ή και εγώ δεν ξερω από που αλλού. Το καλοκαίρι ειναι πολλά πράγματα. Κάποια από αυτά είναι ωραία και καποια αλλα όχι. Αλλα αν δεν ειχε το καλοκαίρι και τα στραβα του θα το αγαπούσαμε τοσο?
Peace and Love,
yo.I'm El

Ειμαστε και εμείς όμως...!

Αγαπάμε πολεις ή ακομα και χώρες στις οποίες δεν έχουμε πάει ποτέ και άτομα που δεν έχουμε συναντήσει παρα μόνο στα όνειρα μας. Αγαπάμε και θαυμάζουμε άτομα που έχουν πεθάνει και ξέρουμε ότι δεν θα συναντήσουμε ποτέ. Ερωτευόμαστε χαρακτήρες ταινιών και βιβλίων που στην ουσία δεν υπάρχουν. Ένα έχω να πω .. Η κοινωνική μας ζωή ειναι πιο νεκρή και από την Πριγκίπισσα Νταϊάνα. Αλλα δεν πειράζει. Οταν μεγαλώσουμε θα είμαστε από εκείνους τους ενηλικες-σπασικλες που θα λένε στα παιδιά τους ότι στην ηλικια τους ήταν ερωτευμενα με τον Joseph Morgan και αυτά θα γελάνε. Αλλα ας μην το παμε τοσο μακριά γιατι μόνο που το σκέφτηκα ανατρίχιασα. Ας επιστρεψουμε στα αλλα πράγματα που κάνουμε και αν τα σκεφτούμε λίγο πιο καλα τα βρισκουμε και εμείς οι ιδιοι τρελα και αστεία. Κατά έναν μυστήριο τρόπο θέλουμε πάντα αυτά που δεν μπορούμε να αποκτήσουμε ή που ειναι πολύ δύσκολο να αποκτήσουμε. Και οταν επιτέλους τα αποκτούμε, τις περισσότερες φορές δεν τα θέλουμε άλλο. Εδω βέβαια υπάρχει και μια εξαίρεση η οποία ειναι τα παπούτσια. Γιατί (από προσωπικής εμπειρίας) πάντα θέλουμε καινούρια και τοσο σπάνια παπούτσια που μόνο εμείς τα φοράμε σε όλην την πόλη και που πρέπει να χρυσοπληρωσουμε για να ερθουν από το εξωτερικό με ειδική παραγγελία. Οταν όμως αποκτούμε αυτά τα παπούτσια  ή οποιαδήποτε αλλα παπούτσια θέλαμε καιρο δεν τα παραταμε σε μια γωνία όπως με τα περισσότερα πράγματα. Τα φοράμε όσο πιο συχνά μπορούμε (μέχρι και στον ύπνο μας μην πω) και δείχνουν ακομη σαν να τα πρωτοβγαλαμε από το κουτί γιατι κάθε μέρα ακολουθούμε το γνωστό τελετουργικό 'γυαλισε τα για να δείχνουν αφορετα και πεντακάθαρα'. Και κανουμε και κάτι άλλο. Είμαστε έτοιμοι να επιτεθούμε σε οποιονδήποτε τολμήσει να διαπράξει το αποτρόπαιο έγκλημα να πατήσει τα υπέροχα και πεντακάθαρα παπούτσια μας που κανένας δεν έχει δικαίωμα να λερώνει. Πως γίνεται όμως με μαθηματικη ακριβεια κάθε φορα που φοράς καινούρια παπούτσια και που τρέμεις από φοβο να μην σε πατήσουν να αντιδρούν όλοι λες και εχεις χαρτάκι κολλημένο στην πλάτη που να λεει 'πατηστε με' δεν το έχω καταλάβει ακομα. Και βέβαια η δική σου αντίδραση ειναι πάντα η ίδια, δηλαδή πας και κάθεσαι στο πιο κοντινό μέρος που βρισκεις, βγάζεις το χαρτομαντιλο από την τσέπη , το βρεχεις με νερο (μερικές φορές δει το βρεχεις γιατι μερικά παπούτσια δεν πρέπει να βρέχονται όπως για παράδειγμα τα χειμωνιάτικα μποτακια)  και αρχίζεις να τριβεις το παπούτσι μέχρι να γυαλίσει ενώ ταυτόχρονα βρίζεις οποιον τόλμησε να σε πατήσει. Και δεν ειναι μόνο αυτά. Υπάρχουν αμέτρητα πράγματα που κάνουμε και που ειναι εντελώς χαζά αλλα ειναι παρα πολλά για να τα αναφέρω όλα τωρα. Πάντως όλα αυτά τα μικροπράγματα ειναι που μας κάνουν μοναδικούς και αξιαγαπητους. Για αυτο και θα συνεχίσουμε να τα κανουνε! Είμαστε και εμείς όμως!
Peace and Love,
yo.I'm El

Οταν δω τον Μπομπ τον Σφουγγαρακι να κόβει βόλτες στην Ερμού.

Πράγματα που λίγο ποτέ δεν θα γίνουν ποτέ! Όπως οταν έρχεται η μαμά σου και σου λέει να ξυπνήσεις πιο νωρις αυριο και όχι στις 10:30 που ξυπνάς κάθε μέρα (και αυτο με ξυπνητήρι γιατι αλλιώς καήκαμε). Τότε θελεις απλά να φωνάξεις ότι αυτο θα γίνει μόνο οταν η Nicki Minaj τραγουδήσει οπερα. Οταν σου λένε να σταματήσεις να ασχολησαι τοσο πολύ με το The Vampire Diaries. Και φυσικά απαντας ότι αυτο θα γίνει μόνο οταν ο Ian Somerhalder και ο  Joseph Morgan σταματησουν να ειναι bad boys. Οταν σου λένε να σταματήσεις να σταματήσεις να ακους αυτές τις 'βλακειες' που τις αποκαλείς και μουσική. Οταν οι Kiss  πρωταγωνιστήσουν στο μικρό σπίτι στο λιβάδι. Γενικά ειναι κάτι τέτοιες ερωτήσεις που οι απαντησεις τους ειναι γεμάτες ειρωνεία και δεν γίνεται να ειναι και αλλιώς αν θές να μην πλακωσεις τον άλλον στις σφαλιάρες. Για αυτο αν σας ρωτήσουν ποτέ 'Ποτε επιτέλους θα σταματήσεις να απαντας τοσο ειρωνικά?' τοτε η απαντηση θα ειναι κάτι σαν 'Οταν ο Mickey Mouse χωρήσει την Minnie' , 'Οταν ο Matthew Morrison σταματήσει να τραγουδαει' , 'Οταν η Madonna, αν και θρύλος, παραδεχτεί ότι δεν ειναι κοριτσάκι πια' ή πολύ απλά ...ΠΟΤΕ! Γιατί ποιοι είμαστε χωρίς την προσωπική αισθηση του χιουμαρ μας. Ένα τίποτα.
Peace and Love,
yo.I'm El

Γιατί να σε λένε Ρωμαίο?

Η αιώνια ερώτηση. Ο ύμνος στην αγάπη. Αλλά δεν είμαι εδω για να αναλύσω τα εργα του εργα του Σαίξπηρ, ο οποίος παρεπιπτόντως έγραψε εξαιρετικά εργα. Είμαι εδω για να θεσω ένα ερώτημα, το οποίο σιγουρα δεν ειναι γιατι να σε λένε Ρωμαίο. Το ερώτημα μου ειναι 'γιατι δεν ερωτεύομαι ούτε το καλοκαίρι που θεωρήται και η εποχή του ερωτα?' Άμα ηξερα την απαντηση σε αυτήν την ερώτηση θα ήμουν πιο πλούσια και απο αυτόν που κατασκεύασε την τηλεόραση. Και χωρίς πλάκα τωρα... Δεν φταίμε εμείς... Απλα το lol απασχολει τοσο πολύ το μυαλο των αγοριών αλλα και τον κοριτσιών ,που προσπαθουν απεγνωσμένα να κάνουν το παιχνίδι να κολλήσει, με αποτέλεσμα το μόνο που να ακους στους δρόμους να ειναι για defeat και αλλα τέτοια. Αλλα δεν φταει μόνο το lol. Επειδή και εμείς ανθρωποι είμαστε και ειναι λογικό να ερωτευόμαστε τις μπλούζες και τα κολαν που βλέπουμε στην αγορά, δεν μας μένει χρόνος για τίποτα άλλο. Κάποιος ειχε πει ότι οταν ξοδεύεις χρόνο στα ψώνια δεν χρειάζεσαι αγόρι ή κορίτσι στην ζωή σου. Δεν ξέρω βέβαια αν θα συμφωνούσαν σε αυτο ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα , αλλα για τα παπούτσια που έχω βάλει στο μάτι  δέχομαι να μεινω γεροντοκόρη για παντα αμα ειναι να τα αποκτησω... Βασικα έχει χαθεί ο ρομαντισμός από την εποχή μας πραγμα το οποίο κατά την άποψη μου ειναι ότι χειρότερο μπορούσε να συμβεί. Τι θα ελεγε ο Σαίξπηρ αν μας έβλεπε από μια γωνια? Αυτος έγραψε για έρωτες για τους οποίους οι προταγωνιστες αυτοκτονουσαν, και σημερα θεωρείς τον εαυτό σου τυχερο  αν πραγματικα ο αλλος ξέρει ποιος ειναι ο Σαίξπηρ και δεν νομίζει ότι ειναι όνομα πίτσας. Γενικά πρέπει να αλλάξουν πολλά. Βασικα πρέπει να χαλαρώσουμε λίγο και να το ξανασκεφτούμε για εκείνη την μπλούζα που είδαμε στα μαγαζιά. Άμα ειναι να γίνει κάτι στην ζωη μας θα γίνει από μονο του για αυτο πάρε φίλους και φίλες και βγείτε έξω να διασκεδάσετε. Αχ Ρωμαίο Ρωμαίο, γιατι να σε λένε Ρωμαίο? 
Peace and Love,
yo.I'm El

Δεν πας μια βόλτα λέω εγώ?

Πόσες φορές το έχουμε σκεφτεί όλοι αυτο? Αν και δεν ειμαι αθλητικός τύπος ή από αυτούς τους υστερικους που αν δεν τρέξουν το πρωί δεν μπορούν να λειτουργήσουν, η αλήθεια είναι ότι κάθε απόγευμα βάζω τα ακουστικά στα αυτιά, την μουσική στο τέρμα και παω για περπάτημα. Ναι, ναι ξέρω τι σκέφτεστε. Εγώ και τα Καπη... Και δεν έχετε και άδικο.. Αλλά λίγο πολύ όλοι  χρειαζόμαστε να καθαρίσουμε λίγο το μυαλό μας. Αυτοί που ξεραμε αλλάζουν. Ξαφνικά μετατρέπονται στις χειρότερες τσούλες που έχουμε δει ποτέ. Συγγνώμη για την ανάρμοστη λέξη αλλα μόνο αυτή περιγράφει αυτο που ήθελα να πω. Και ενώ λοιπόν κάποιοι αλλάζουν , κάποιοι αλλοι μας κατηγορούν ότι απομακρυνόμαστε από αυτούς. Και φυσικά ακολουθει ο αιώνιος καυγάς του τύπου 'εγω μωρη? Ποια δεν ήθελε να βγει μαζί μας τις προάλλες?' Ο οποίος καυγάς  δεν τελειώνει ποτέ καλα οποτε σας προτείνω να τον αποφυγετε όσο πιο καλλιτεχνικά μπορειτε. Και δεν μας φτάνουν όλα αυτά το ενδιαφέρον μας για το άλλο φύλλο έχει αρκεστεί στους ηθοποιούς και τους τραγουδιστές που βλέπουμε στην τηλεόραση. Μετά σου λέει καλοκαίρι είναι και όλοι ερωτεύονται και μπούρδες. Την τελευταία φορα που ερωτεύτηκα φετος το καλοκαίρι ήταν με έναν κουβά παγωτό και ενα ζευγάρι γυαλιά που είδα στην αγορά... Υπάρχουν και οι αλλοι φίλοι μας όμως. Αυτοί που δεν αλλάζουν και δεν μας κατηγορούν ότι απομακρυνόμαστε από αυτούς. Κάτι τέτοια άτομα το καλοκαίρι τα αγαπάμε ακομα πιο πολύ για τον απλούστατο λόγο ότι έχουμε πιο πολύ χρόνο να μοιραστούμε μαζί τους. Γιατι τον χειμωνα τι προλαβαίνεις να πρωτοπεις με το σχολείο και τα τρεξίματα? Σχεδόν τίποτα! Ενώ το καλοκαίρι που 'καιγεσαι' ολη μέρα στο  Facebook εχεις όσο χρόνο θελεις για να αφιερώσεις σε αυτο το ενα άτομο που ξέρει να κάνει την ζωή σου ξεχωριστή. Αυτό δεν είναι και το νόημα της φιλίας εξάλλου? Να ξέρεις ότι υπαρχει κάποιος ο οποίος είναι εκεί να ακουσει ότι βλακεία θελεις να του πεις χωρίς να σε κρινει. Γενικά το καλοκαίρι αυτο είναι λίγο ότι να 'ναι και δεν είμαι η μόνη που το λέει αυτό. Για αυτο δεν πας μια βόλτα για να ξεκαθαρισεις τι θές και τι όχι, τι πρέπει να διώξεις από την ζωή σου και ποιοι ανθρωποι πραγματικα αξίζουν να ασχολείσαι μαζί τους?
Peace and Love,
yo.I'm El